آقای رئیس جمهور؛ امید بستیم و نا امید شدیم!

به گزارش اتیه پرس به نقل ازصبح مغان، منوچهر شیخ الاسلامی در نامه ای پر محتوا و قابل تأمل خطاب به رئیس جمهور ایران نوشت: آقای رئیس جمهور، قبل ازهرچیز باید اطمینان قلبی و یقینی داشته باشید،که بنده هیچ دشمنی و پدرکشتگی با دولت نداشته و ندارم و اعتراف میکنم که بسان خیل عظیمی از مردم شریف مغان در 24خرداد سال 92 به شعار "تغییر" حضرتعالی رای داده ام اما چه کنم که در کار شماها عیوب بسیار و ناعدالتی هایی دیده ام که اگر بنویسم مثنوی هفتاد من می شود و میدانم که آزموده را می آزمایم اما با خود میگویم در گفتن و نگاشتن فایده ها است که در نگفتن ها نیست.

بنده به عنوان یک جوان مغانی به نام نامی جوانان و مردم اینجا دست به قلم برده ام تا از درد و رنج های سرزمینی بگویم و بنویسم که سالهاست صدای ناله سوزانشان شنیده نمیشود. از دیاری که هیچ بعید نیست با این تنگ نظری ها ،بی توجهی ها، غارت ها و چپاول ها چند سال دیگر خالی از امکانات می شود که در ان زمان ما دیگر دعوایی نه با شما و نه با هیچ کس دیگر نخواهیم داشت. می خواهم از منطقه ای بگویم که انگار در نقشه ی استانی و کشوری جایی ندارد و چونان جزیره ای دور افتاده است که با هیچ وسیله ای قابل رویت نیست.

از خطه غارت کشیده ای برایتان بنویسم که هیچ کس به فکر آن نیست و همه مسئولان کشوری و استانی این منطقه ماتم زده را با کوله باری از مشکلاتش تنها گذاشته اند. سرزمینی که به یتیم ها شباهت دارد کسی نه برایش دل می سوزاند نه اینکه رهایش میکنند تا خودش گلیمش را از آب بیرون بکشد.

ریاست محترم دولت؛ صاحب این قلم چندین بار نسبت به وضعیت اسفبار مغان که زمانی بعنوان نگین آذربایجان محسوب میشد ومیتوانست در صورت توجه به پتانسیل های موجود،عصای اقتصاد فلج شده کل کشور باشد هشدار داده بود و گاها بصورت شفاف هم بیان نموده بود اما برخی از دوستان شما در استان همیشه بنده و امثال بنده را به سهم خواهی محکوم کرده اند و از الطاف مکرر دشمنان دوست نمای تان که حتی بخاطر منافع و مطامع شخصی با خودشان نیز درگیری دارند در امان نبوده ایم .

رئیس جمهور محترم! راستش را بخواهید ،نه عقده مصاحبت با جنابعالی را داریم و نه معاونانتان و نه استاندارتان را ،تنها چیزی که ما را ترغیب می کند تا به سراغتان آمده و گلایه کنیم انتظاراتی بود که مردمان این دیار فلاکت زده از شما دولتمردان داشتند که انگار حبابی بیش نبوده است. ما نمی دانیم از دست شما خون گریه کنیم یا مجریان شما در استان یا نمایندگانی که بود و نبودشان علی السویه بوده و فرقی به حالمان ندارد!

آقای رئیس جمهور، حضرتعالی به لحاظ مسئولیت ملی که داشتید، انتظارها بر این بود که تمام مناطق کشور را به یک چشم می دیدید و در طول این چهار سال فقط یکبار هم که شده از استاندار محترم میپرسیدید که با مغان چه کار کردید و مغان را به کجا رسانیده اید؟مغانی که روزگاری شهرت جهانی یافته بود و بر هرکس و ناکس شناخته شده بود که یک قلم کوچک و جزعی آن ،زمین چمن کشت و صنعت مغان بود که زمانی برای تمرینات و اردوهای تیم ملی فوتبال پذیرای ورزشکاران بود اما نمیدانم یکدفعه چه اتفاقی افتاد که آن مغان به خاطره ها و مشخصا به رویاها مبدل گشت؟!

جناب دکتر،بی صبرانه منتظر بودیم تا از نزدیک جویای حال کشت و صنعت های خسته وطوفان دیده ، می شدید اما نشدید که هیچ، بلکه فارغ از تغییرات مدیریتی خودسرانه بدون توجه به خواسته مردم شریف مغان، در چند روز گذشته هم خبرهای بسیار نگران کننده ای مبنی برتصمیم قطعی دولت در خصوص فروش و واگذاری کشت وصنعت ودامپروری مغان به بخش خصوصی می شنویم که بیش از هرچیز دیگری برای مغان عذاب آور بوده است. نمیدانم چه سری در مسائل منطقه مغان نهفته است که هیچوقت مسائل ومشکلات این سرزمین بر وفق مراد مردمانش حل وفصل نمیگردد؟

آقای روحانی ، انتظارها بر این بود که در طول این چهار سال از جاده معروف مرگ و قتلگاه مغان که در کشور زبانزد خاص و عام است بازدید میکردید که نکردید و یا حداقل از وضعیت اسفبارش میپرسیدید که نپرسیدید!!همان جاده ای که وقتی احداث میشد بسیاری از مناطق مورد حمایت شما، راه مناسب برای درشکه نداشتند اما امروز تقدیر روزگار به گونه دیگر رقم خورده است و کار به جایی رسیده که درهمان مناطق با حمایت های نا عادلانه، راه آهن و فرودگاه را میخواهند تا روستاهایشان بکشند اما مغان زرخیز ما نفس های آخر خود را می کشد که توجه اورژانسی و منصفانه شما دولتمردان را می طلبد که در صورت عدم توجه میتواند ضربات جبران ناپذیری بر پیکره اقتصادی کشور وارد آورد .

انتظار داشتیم در طول این چهارسال از شرایط بحرانی و بغرنج بهداشت و درمان شمال استان اردبیل میپرسیدید که نپرسیدید!!از پروژه های عمرانی به یغما رفته این دیار فلاکت زده گزارشی میخواستید که نخواستید !!از خون دل های پدران رنج کشیده ای که با هزار بدبختی و آرزو فرزندانشان را تا مقاطع تحصیلات عالی رسانیده اند و بیکار و افسرده در گوشه ای از اتاقی زانوی غم بغل کرده و نشسته اند میپرسیدید که نپرسیدید!!از کشاورزان نگون بختی که حاصل دسترنجشان با خشم تگرگ طبیعت از بین رفت و بعد از گذشت چند ماه هیچگونه مساعدت مقبولی از ناحیه دوستان شما از مرکز انجام نگرفته است میپرسیدید که نپرسیدید!! چطور وجدانتان را درباره مردمی که بیشترین خدمات را به کشور دادند اما کمترین محبت را دریافت کرده اند راضی به اینهمه بی توجهی می کنید و سعی در فراموشی این منطقه دارید؟ اگر نمی دانید بدانید که دولت به خاطر ldquo;محبتیrdquo; که شما به همین راحتی می خواهید فراموشش کنید به مغان بدهکار است.

جناب رئیس جمهور،درد بسیار است و مجال اندک.اما دردمندانه تاکید می کنم که مغان را دریابید که اگر دیر بجنبید ممکن است خیلی چیزها از دست برود. هرچند تا همین جای کار هم خیلی دیر شده و خیلی چیزها از دست رفته است اما چه می شود کرد؟! و از سر دلسوزی به عنوان عضو کوچکی از اصحاب رسانه، نکته ای را در پایان عرایضم لازم به تذکر میدانم،که پایان دولت شما با رصد روند فعلی استان بسیارنزدیک است اما امیدوارم تعجیل کنید و آبروی رفته دولت را بازگردانید. بازی سیاست را به قاعده کنید و جامه بودجه را به اندازه و با عدالت و منصفانه ببرید و باقی دوران دولت را به تدبیر سپری کنید تا عاقبت بخیرشده و در یاد و خاطره مردم،سفید روی باقی بمانید .